giro:
NL56INGB0006463771Doneer uw bijdrage
NL56INGB0006463771Doneer uw bijdrage
Giro: NL56INGB0006463771Doneer uw bijdrage
Enkele historische feiten.
Flores is een van de 7000 bewoonde eilanden van Indonesië. Het behoort tot de Kleine Soendaeilanden en is gelegen ten oosten van Soembawa en Komodo en ten westen van de eilanden Solor en Adonara. In het zuidoosten ligt het eiland Timor.
De oppervlakte van Flores is ongeveer gelijk aan een derde deel van Nederland. Van oost naar west strekken zich bergketens uit met dode en nog werkende vulkanen, die samen een onderdeel zijn van een vulkanenreeks die zich over Sumatra, Java en over de Kleine Soenda-eilanden uitstrekt.
Met zijn 1,5 miljoen inwoners is Flores relatief dicht bevolkt. Het grootste deel van de bevolking is Rooms Katholiek. Minderheidsreligies zijn de islam en het protestantisme.
De naam Flores is afgeleid van de Portugese naam 'Cabo de Flores', wat bloemenkaap betekent. Het is niet duidelijk of de naamgeving verwijst naar bloemen op het land, of naar het rijke koraal dat men onder water bij de kust kan aantreffen.
In de loop der eeuwen zijn de oorspronkelijke bewoners van Flores, uit angst voor Boeginezen en Makassaren en andere zeevarende volkeren, die de kust van het eiland belaagden, naar het bergachtige binnenland verhuisd. De Boeginezen en Makassaren en ook andere kolonisten vestigden zich langs de kust.
In de 16de eeuw vestigden de Portugezen zich op Flores. Hun Dominicaner missionarissen waren zeer succesvol. In 1613 verscheen voor de kust van Solor een Nederlandse vloot van vier schepen. Zij openden vrijwel meteen het vuur. De inheemse christenen die onder leiding van de missionarissen de missiepost verdedigden werden uiteindelijk gedwongen zich over te geven. Eerst in 1660 sloten de Nederlanders met de vorst van Makassar een contract waarin de VOC het monopolie op de specerijhandel in het Makassaarse gebied kreeg. Flores als 'onderhorigheid' van Makassar was hierbij inbegrepen.
De Portugese invloed op Flores was hiermee echter nog niet verdwenen. De VOC achtte deze invloed echter niet belangrijk genoeg. Daarom lieten zij oogluikend toe dat de (katholieke) radja's van sommige plaatsen nog steeds de Portugese suprematie erkenden. Dit was typerend voor het Nederlandse gedrag ten aanzien van Flores. De contacten met die streken waren in de 18e eeuw van weinig belang. In 1859 kochten de Nederlanders Portugals resterende aanspraken op Flores: één voorwaarde was dat het gebied katholiek zou blijven.
Toen het koloniaal bestuur in de 20ste eeuw rechtstreeks ging besturen, kwam er slechts sporadisch verzet.
Paleontologen ontdekten er in 2003 een tot dusverre onbekende mensachtige soort, waarschijnlijk de oorspronkelijke bewoners van Flores. Deze Homo Floresiencis schijnt een verkleinde versie te zijn van de Homo erectus en was slechts ongeveer 1 meter lang. Hij heeft in ieder geval geleefd tot 13.000 jaar geleden en is misschien zelfs pas recent uitgestorven.
In 1917 werd de eerste missiepost in Ruteng gesticht door de missionarissen van het Goddelijk Woord (SVD) en binnen één generatie was West-Flores totaal gekerstend. Dit kon gebeuren doordat de ruimdenkende Nederlandse missionarissen de Florinezen toestonden hun traditionele dansen en gebruiken voort te zetten. De vele overgebleven tradities zijn gevarieerd en fascinerend. In veel gebieden is de bruidsprijs nog van het grootste belang. Hij kan uit geld, waterbuffels of geërfde olifantstanden bestaan. Kerkelijk huwelijk of niet, een huwelijk kan pas worden voltrokken als de bruidsprijs is betaald en de traditionele gebruiken naar behoren zijn uitgevoerd.
Tegen het geboortebeperkingsbeleid van de overheid maakt de kerk geen bezwaar. In een poging de plaatselijke economie te verbeteren stichtten de missionarissen kokosnootplantages, introduceerden zij de koffieteelt, richtten scheepvaart-maatschappijen op en boden gezondheidszorg en onderwijs.
Als u wilt helpen stort dan uw bijdrage op giro: NL56INGB0006463771
Meer informatie